Wat een wonderlijke wereld!

Het lied van Louis Armstrong, "What a Wonderful World!" kwam vanmorgen in me op. En ik dacht bij mezelf: "Waar? Waar is deze wondere wereld?”

Ik voel me vandaag weer zo ziek. Wanneer er een afkeer van deze gevoelens ontstaat - wat meestal gebeurt als de pijn dag na dag, week na week aanhoudt, en het is zo sterk - dan stop ik en besluit ik dat de rotzooi van mijn zelfmedelijdende geest een wandeling kan maken. Ik heb geen geduld met de onzin van de geest die door afkeer wordt geteisterd. Elke situatie is werkbaar. En dan, daar! Dat is waar het is - mijn wondere wereld.

De pijn, het lijden en de moed waarvan we getuige zijn in Oekraïne is ongelooflijk. Mensen lijden enorme verliezen; pijn en afschuw in overvloed. En toch, terwijl ze anderen helpen, doen ze er alles aan om vriendelijkheid, geduld, mededogen, moed en de Dharma te beoefenen in welke vorm dan ook die de Dharma op hen regent en geschikt is voor hun gezindheid. Daar is het - die wondere wereld. Precies daar. 

Wanneer de hel op hun wereld regent en ze elkaar de hand reiken, dan is het lied van Louis Armstrong, "What a Wonderful World", eigenlijk logisch. Het is een wonderlijke wereld als mensen werken met hun afkeer, angst en boosheid en gebruiken wat er ook gebeurt in hun wereld om elkaar te helpen en liefde en vriendelijkheid en kleine beetjes vreugde te verspreiden.

Grote dank voor alle hulp die jullie allemaal in de abdij hebben gegeven, zo gul in elke les en elk gesprek, dat als zegeningen op me neerregent.