De toekomst is aan ons

Wonen in Vinaya in het Westen, een cursus over kloosterlijk discipline voor boeddhistische kloosterlingen uit alle tradities, een paar dagen geleden afgesloten. Als ik één woord zou moeten gebruiken om mijn ervaring samen te vatten, dan zou het dankbaarheid zijn - voor de inspanningen van de Eerwaarde Thubten Chodron om de Abdij van Sravasti te stichten en de eerste generatie pioniers die de Dharma naar het Westen hebben gebracht.

Tot deze cursus begreep ik niet hoeveel leven in een kloosterlijk gemeenschap van invloed kan zijn op iemands vermogen om boeddhisme te beoefenen voorschriften. Maar luisteren naar de alternatieve levensstijlen van andere deelnemers was behoorlijk ontnuchterend. Fragmentatie en onzekerheid kenmerkten veel van hun situaties. Velen hadden het erover dat ze afhankelijk waren van spaargeld en overheidssteun om in hun basisbehoeften te voorzien. Sommigen woonden in de buurt van andere kloosterlingen, maar gemeenschappelijke schema's, activiteiten en verantwoordelijkheden waren moeilijk te regelen.

Het monastieke model is misschien nieuw voor de Verenigde Staten, maar Sravasti Abbey geeft een voorbeeld van hoe het kan. (Foto © Luminary International Buddhist Society en Gen Heywood Photography)

De kloosterlijk model is misschien nieuw voor de Verenigde Staten, maar Sravasti Abbey geeft een voorbeeld van hoe het kan. Nee twijfelen, zou het hier niet zijn zonder de visie en verdienste van Eerwaarde Chodron van een leven van toewijding aan de Drie juwelen. Maar de vraag voor toekomstige generaties is hoe de kennis en leiderschapskwaliteiten van senior kloosterlingen kunnen worden behouden, zodat plaatsen zoals de abdij van Sravasti duurzaam zijn.

Een manier om dit te doen is door de dharma-outreach te richten op jongere en diverse segmenten van de samenleving om het bewustzijn en de interesse in de kloosterlijk levensstijl. Ondersteuning van de beschikbaarheid van vinaya lesmateriaal, zoals de recente publicatie van de Abdij van zes boekjes over Vinaya-riten en -rituelen, zal ervoor zorgen dat nieuwe kloosterlingen een adequate opleiding krijgen. nieuwer sangha leden kunnen met senior leden praten over wat werkte, wat niet, en kansen en uitdagingen aan de horizon.

Maar de grootste manier waarop we kunnen bijdragen is door onze eigen Dharma-beoefening. Leiders worden vanaf de grond opgebouwd in kloosters. Al degenen die in de abdij komen trainen, worden aangemoedigd om hun geest en hart open te houden voor het ontvangen van constructieve feedback en krijgen taken met meer verantwoordelijkheid toegewezen naarmate ze vorderen in het leren en beoefenen van de Dharma. Onder begeleiding van zorgzame mentoren en senior leden van de gemeenschap ontwikkelen junior kloosterlingen leiderschapskwaliteiten door de zes perfecties van: standvastigheid, geduld, ethiek, vreugdevolle inspanning, concentratie en wijsheid.

De kern van mijn training als anagarika in de abdij was het beoefenen van deze waarden naast andere waarden, zoals dankbaarheid, mededogen en respect. Daarbij heb ik de houding moeten loslaten dat het allemaal om mijn eigen praktijk gaat, die van mij karma, mijn eigen bevrijding. Ik weet nu dat vooruitgang op het pad naar ontwaken voor mij bijna onmogelijk zal zijn zonder een ondersteunende gemeenschap, een gezonde omgeving en een gemakkelijk toegankelijke leraar. Toen ik Eerwaarde Meester Wu Yin vroeg wat de eerste overweging zou moeten zijn voor iemand die wijding overweegt, antwoordde ze met een vraag: "Heb je een gemeenschap gevonden wiens missie en behoeften je bereid bent te bevorderen als de jouwe?"

Als ik over deze vraag nadenk, is één antwoord zeker: de enorme bijdrage van de eerste generatie westerse boeddhistische pioniers is te kostbaar om te verliezen. Dit is het moment voor toekomstige generaties om op te staan ​​en te zorgen voor de voortdurende bloei van Boeddhadharma in het westen!