Attributen van echte stopzettingen: Magnificent en Vrijheid

• Het idee tegengaan dat er een staat is die nirvana (of boeddhaschap) overstijgt
• Vaststellen dat nirvana niet verloren kan gaan als het eenmaal is bereikt
• Het belang van het overwinnen van verkeerde ideeën die we kunnen hebben over bevrijding

We hebben het gehad over de vier kenmerken van echt stoppen. Het gebruikt het voorbeeld van het nirvana van een arhat. Beoordelen:

Nirvana is de stopzetting van dukkha omdat het een staat is waarin de oorsprong van dukkha is verlaten.

Het zorgt ervoor dat dukkha niet meer zal ontstaan. Dat weerlegt de opvatting dat het onmogelijk is om bevrijding te bereiken. Het is onmogelijk om te veranderen. We zijn verontreinigde wezens met gevoel, dus zo zijn we, dus geef het op. Die eerste gaat dat idee tegen.

De tweede:

Nirvana is vrede omdat het een scheiding is waarin de kwellingen zijn geëlimineerd.

Dit gaat de omweg tegen die sommige mensen nemen als ze vast komen te zitten in de meditatieve verzonkenheid van de vorm en het vormloze rijk. Die zijn zo gelukzalig, en je onderdrukt de manifeste toestand van kwellingen, en dus beschouwen sommige mensen dat als bevrijding en blijven ze daar heel lang in zitten, maar omdat het geen echte bevrijding is, wanneer de causale energie is uitgeput, kerplunk. Naar beneden in het verlangen rijk.

Degene die we vandaag doen:

Nirvana is magnifiek [magnifiek is het derde attribuut] omdat het de superieure bron van voordeel is en gelukzaligheid.

Nirvana is volkomen niet-bedrieglijk, en er is geen andere staat van bevrijding die het vervangt. Welnu, we zeggen altijd dat boeddhaschap het vervangt, maar in de zin van het elimineren van de kwellingen (de kwellende verduisteringen) is er geen hogere staat dan nirvana. We kunnen erop vertrouwen, het is volledig niet-bedrieglijk en het is volledig vrij van de drie soorten dukkha.

Wat zijn de drie soorten dukkha?

1. De dukkha van pijn
2. Veranderen
3. Doordringende conditionering.

Het is vrij van die drie soorten dukkha.

Deze weerlegt het idee dat er misschien een soort superieure staat van nirvana is die je kunt bereiken. Mensen denken dat er een superieure staat is, zodat ze misschien nirvana kunnen omzeilen. Of het gaat, nogmaals, mensen tegen die op het pad beginnen maar het niet afmaken. Dus denken ze dat er een staat is die superieur is aan nirvana die in feite niet superieur is aan nirvana.

Laten we bijvoorbeeld zeggen dat iemand de unie van sereniteit en inzicht in leegte. Dat gaat je veel ruimte in je hoofd brengen, veel rust in je hoofd. Dus als je zegt: "Dat is mooi, dat is goed, ik blijf daar", dan ga je je doel niet bereiken, omdat je een staat die op weg is naar nirvana verwart met iets dat superieur is aan nirvana. . Dat willen we niet doen, want als we gewoon zelfgenoegzaam worden op het pad – we doen wat goede ervaring op en dan worden we zelfgenoegzaam – dan zal dat een tijdje duren en dan zal het stoppen.

De vierde hier is:
"Nirvana is vrijheid...." (De term is niḥsaraṇa. Er is een Sri Lankaanse tempel in Singapore genaamd Niḥsaraṇa. Niḥsaraṇa kan ook worden vertaald als "definitieve opkomst".)

Nirvana is vrijheid omdat het een totaal onomkeerbare bevrijding van samsara is.

Dit gaat het idee tegen dat je bevrijding kunt bereiken en het dan weer kunt verliezen. Het is alsof je de jackpot kunt winnen en dan weer armer wordt omdat je al je geld hebt uitgegeven. Zoiets. Dit zorgt er echt voor dat mensen begrijpen dat nirvana het definitieve opgeven van alle kwellende verduisteringen is. Het is geen tijdelijke verlating en dan komen ze weer terug, maar zodra we de aandoeningen onherroepelijk hebben geëlimineerd, is er geen enkele manier waarop ze weer terug kunnen komen. Waarom? Want als je die wijsheid hebt die de werkelijkheid ziet, en het heeft de onwetendheid tegengegaan, omdat die wijsheid de dingen ziet zoals ze zijn, hoe kun je dan een heropleving krijgen van de onwetendheid die is geëlimineerd? Het is alsof als je eenmaal het licht in de kamer hebt aangedaan en het licht eeuwig zal zijn, hoe ga je dan de duisternis in de kamer terugbrengen? Dat kan niet. Als je eenmaal het arhatschap hebt bereikt, ben je klaar om te gaan, voor altijd. Het zal niet degenereren. Er is geen manier om opnieuw geboren te worden in samsara. Dat is echt goed nieuws, toch?

Dit zijn de vier kenmerken van echt stoppen. Wanneer we mediteren als je er diep op ingaat, kan het ons helpen verkeerde ideeën die we hebben over bevrijding te overwinnen, zoals 'het bestaat niet', of 'meditatieve verzonkenheid krijgen is voldoende', of gewoon een inferentiële realisatie van leegte is goed genoeg, of zelfs als je nirvana bereikt, kun je het weer verliezen, dus waarom zou je de moeite doen. Als we dat soort misvattingen in ons hoofd hebben, gaan we niet van harte oefenen. Terwijl als we hierover kunnen nadenken en ze nauwkeurig kunnen onderzoeken en echt kunnen kijken "waarom is dat zo?" en begrijp, niet alleen "oké, er zijn deze vier, wat nu?" maar echt begrijpen waarom deze vier attributen waar zijn, dan kan dat veel van onze elimineren twijfelen en verwarring over wat bevrijding is. En als we dat hebben geëlimineerd, krijgen we gewoon veel open ruimte om te oefenen. Want wat houdt ons zo vaak tegen? Zijn twijfelen, is het niet? "Is dit mogelijk?" Of je maakt een omweg, je gaat de verkeerde kant op. Deze vier zullen ons helpen dat te vermijden en zullen ons in staat stellen om echt een zuivere intentie voor bevrijding te ontwikkelen. Of in ons geval zoeken we niet-blijvend nirvana.

Publiek: Hoe komt dit overeen met het idee dat sommige van de toehoorders en eenzame realisatoren nog steeds een aantal aandoeningen hebben? Is dat alleen het standpunt van een lagere school?

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Dat moet het standpunt van de lagere school zijn, het is zeker niet het standpunt van Prasangika. Ik weet dat er een groot debat was - wanneer was het, misschien rond de tijd van Ashoka of iets na hem - over de vraag of arhats sommige van hun kwellingen kunnen terugkrijgen. Er was een soort debat. Maar ik denk dat ze het hebben opgelost, ze hadden een andere raad en ze zeiden nee, dat als ze eenmaal het arhatschap hebben bereikt, ze vrij zijn van kwellingen en dat is alles.

Publiek: Ik word altijd een beetje nerveus over hoe gemakkelijk het zou zijn om in de val te lopen gelukzaligheid of meditatie en niet doorgaan, dus ik heb nagedacht over het tegengif en het lijkt erop dat bodhicitta zou iets heel krachtigs zijn dat je op de been zou houden, maar dan voor de toehoorders en eenzame realisatoren, praten ze over wat hen op het rechte pad houdt….?

VTC: Voor de toehoorders en eenzame realisatoren zou hun motivatie zijn verzaking en aspiratie voor bevrijding. Als ze een soort introspectief bewustzijn hebben, kunnen ze zien dat ze nog geen arhats zijn, en dan zullen ze doorgaan op het pad.

Op dezelfde manier bodhicitta houdt je op het pad, maar je zou waarschijnlijk iemand kunnen krijgen die zegt: "Ik ben behoorlijk ver gekomen, dit is goed genoeg." En vergis het voor volledig ontwaken terwijl dat niet zo is.

Nogmaals, dit is een van de voordelen van wanneer je wat studie hebt gedaan en je weet wat de attributen zijn

of kwaliteiten van nirvana. Wat zijn de kwaliteiten van ontwaken, dan kun je je geest controleren en zien: "Heb ik die kwaliteiten?" Of mijn doel van meditatie, heeft het die kwaliteiten? Dat is het voordeel van weten dat je een referentie hebt om jezelf te controleren. En natuurlijk, als je een goede leraar hebt, zal hij of zij je ook scherp houden. Stuur een paar van Atisha's koks erop uit om te zien hoe bevrijd je bent. [gelach] “Laten we je bevrijding testen. Een paar koks van Atisha, een paar monniken uit Italië….” [gelach] Daar gaan we. We worden weer nederig.