Addiction

Als verslaving je heeft, voelt het alsof er geen uitweg is. Een deel van je wil wanhopig stoppen. Het lijkt alsof er een tweede deel is vol waanzin dat je blijft slepen naar de hel om de volgende oplossing te krijgen. Waarom ga ik hiermee door? Hoe ben ik hier terecht gekomen? Zal het ooit eindigen? Je herinnert je nog voor deze marteling, toen je de controle over je leven had, toen je geen salaris uitspuugde op drugsbendes. Je schaamt je voor nieuwe gewoonten. Als het geld op is, begin je plannen te smeden om de drugs binnen te laten komen. Je liegt tegen je familie. Je steelt en verkoopt je bezittingen. Een denkbeeldige utopie najagen die echt een plaats van pijn en onrust is. Het lijkt alsof het gemakkelijk zou zijn om gewoon los te laten en controle te krijgen. Maar zowel de geest als lichaam zijn gefascineerd door de illusie van verlangen.

De eerste stap naar herstel is toegeven dat we hulp nodig hebben. Het is buitengewoon moeilijk om verslaving alleen te bestrijden. Er zijn meelevende mensen en organisaties die ons willen helpen. Het is belangrijk om onze verslaving aan anderen open te stellen en toe te geven. We kunnen ons aanvankelijk verslagen en beschaamd voelen; maar we zijn alleen maar verslagen en blijven alleen maar een schande terwijl we de moed missen om ten goede te veranderen en om jezelf te helpen genezen te worden. Net zoals de verslaving geleidelijk verliep en niet in één nacht dieper werd, hebben de stappen naar herstel tijd nodig om te genezen. Maar je kunt het halen, mijn vriend. Ik heb vertrouwen in jou! Door van jezelf te houden en de hulp te krijgen die je nodig hebt, bevrijd je jezelf van het gif van verslaving.