Print Friendly, PDF & Email

Wijsheid die je kunt proeven

Wijsheid die je kunt proeven

Foto door John Spooner

Dit artikel is in november 2015 op Facebook gepubliceerd in tijdschrift Joy of Living. Ga voor het volledige tijdschriftartikel naar Levensvreugde (december 2015).

Er is een bekende boeddhistische parabel over een man die uitglijdt en van de rand van een klif valt. Terwijl hij valt, grijpt hij een tak van een nabijgelegen boom en houdt zich vast voor zijn leven. Hij weet dat er beneden monsters zijn die hem gaan opeten, en hij kan niet terug de klif op. Dan ziet hij een aardbei groeien aan een struik boven hem. De aardbei is erg mooi. Hij herinnert zich hoe aardbeien smaken en stelt zich voor hoe heerlijk deze zou smaken. Dus hij plukt en eet de aardbei.

Wilde aardbeienstruik.

Hoe kan mindfulness over het eten van een aardbei ons helpen als we vasthouden aan ons kostbare menselijke leven? (Foto door John Spooner)

Ik heb dit verhaal horen gebruiken om uit te leggen wat het betekent om bewust te zijn van het huidige moment, aangezien de man volledig gefocust is op het eten van de aardbei, ongeacht zijn moeilijke situatie. Ik heb me echter wel eens afgevraagd hoe opmerkzaamheid over het eten van een aardbei ons kan helpen als we vasthouden aan ons kostbare menselijke leven? Mijn leraren zeiden dat dit verhaal gaat over de dwaasheid van bewuste wezens die afgeleid worden door samsarisch plezier, in plaats van iets van spiritueel voordeel te doen dat hen zal helpen het lijden van vele wedergeboorten te vermijden. Als we op die manier aan het verhaal denken, willen we niet naar de aardbei grijpen!

Je bewust zijn dat je een aardbei eet, is zeker beter dan hem zonder na te denken op te eten; of boos worden dat je broer nooit aardbeien met je heeft gedeeld; of herinneringen ophalen aan aardbeien die je ooit in Frankrijk hebt gegeten. Echter, boeddhistische meditatie is veel meer dan alleen aandacht schenken aan wat we op dit moment aan het doen zijn. Het houdt zich bezig met het begrijpen van de aard van de geest. Hoe werkt de geest? Wat zijn deugdzame en niet-deugdzame mentale toestanden? Welke mentale factoren willen we bedwingen omdat ze in tegenspraak zijn met spirituele vooruitgang, en welke willen we cultiveren omdat ze ons helpen op het pad naar ontwaken? De Buddha gaf een schat aan leringen over vergankelijkheid, de onbevredigende aard van het cyclische bestaan, onbaatzuchtigheid, leegte en bodhicitta. Hij leerde niet om gehecht te zijn aan het huidige moment omdat het zo geweldig is!

Hoe kunnen we bewust eten op een manier die ons helpt de oorzaken voor het ontwaken te creëren? Kijk om te beginnen eens naar de hele verscheidenheid aan dingen die we met onze geest zouden kunnen doen terwijl we aan het eten zijn. Laten we zeggen dat je een aardbei eet en denkt: "Oh, het is zo heerlijk. Yum, jammie, jammie. Zoete, heerlijke aardbei.” En dan is de aardbei klaar. Het enige waar je aan dacht, het enige waar je op gefocust was, was de smaak van de aardbei. Is dit een geest die zal leiden tot ontwaken? Nee, zo'n neutrale gemoedstoestand zal ons niet naar bevrijding leiden.

Alle boeddhistische tradities doen voedsel het aanbieden van voor de maaltijd, wat ons helpt om een ​​deugdzame gemoedstoestand op te wekken tijdens het eten. Vooral als ik iets lekkers eet, denk ik aan de gevangenen aan wie ik schrijf of aan de bodhisattva's en boeddha's, en ik bied ze de heerlijke smaak van het eten aan. Ik vind het heerlijk om genereus te zijn, en het zorgt ervoor dat ik niet meer gefocust ben op mijn eigen geluk. Ik cultiveer het besef dat er veel andere wezens op deze wereld zijn en dat ik goede relaties met hen wil opbouwen. Op deze manier eten vermindert mijn egocentrisme en helpt me liefde en mededogen voor anderen te ontwikkelen.

Soms concentreer ik me op de vergankelijkheid van het voedsel, wat me helpt om tegen te gaan gehechtheid. Als ik de aardbei eenmaal in mijn mond heb gestopt en begin te kauwen, ziet hij er niet meer aantrekkelijk uit. Zou je een aardbei willen eten die ik heb gekauwd en uitgespuugd? Dan wordt de aardbei verteerd en komt er aan de andere kant als poep uit. Ik kan dit generaliseren naar alle samsarische genoegens, die vergankelijk zijn en niet blijvend zijn. Zo denken is niet deprimerend, het is realistisch. In plaats van onrealistische verwachtingen op te bouwen die niet kunnen worden waargemaakt, ontwikkelen we een besef van de nadelen van samsara. Dit versterkt onze vastberadenheid om bevrijd te worden van samsara, wat ons aanspoort om de aard van de werkelijkheid te begrijpen.

Een andere manier om te eten is door te kijken naar wat we eten en te vragen: 'Waarom noem ik dit een aardbei? Wat maakt dit een aardbei?” In de abdij van Sravasti, waar ik woon, reciteren we de vijf beschouwingen uit de Chinese boeddhistische traditie als onderdeel van ons eten het aanbieden van gebeden. De eerste contemplatie is: “Ik overweeg alle oorzaken en voorwaarden, en de goedheid van anderen, waardoor ik dit voedsel heb ontvangen.” We zouden hier een uur of twee over kunnen mediteren, en we zouden nooit lunchen!

Wanneer we eten, kunnen we alle oorzaken bedenken en voorwaarden waardoor we het eten hebben ontvangen. In termen van fysieke oorzaken zijn er de zaden, de grond, zonneschijn, water enzovoort. Dat zijn de substantiële oorzaken, die daadwerkelijk veranderen in het resultaat, namelijk het eten. Dan is er nog de coöperatie voorwaarden, zoals de mensen die helpen bij het verbouwen van de gewassen en die ze hebben geoogst, verpakt en vervoerd. Dit verbindt ons met de vriendelijkheid van bewuste wezens, en met hoe we alles ontvangen wat we hebben door onze afhankelijkheid van hen. Op deze manier reflecteren maakt deel uit van de methodekant van het pad, wat ons helpt om te genereren bodhicitta-de wens om volledig ontwaakt te worden Boeddha, om de vriendelijkheid van alle levende wezens terug te betalen.

Aan de wijsheidskant onderzoeken we hoe dingen worden veroorzaakt door oorzaken en voorwaarden en daarom niet inherent bestaan. Ze hebben niet hun eigen essentie en bestaan ​​alleen omdat hun oorzaken bestonden. Het enkele feit dat het bestaan ​​van dingen afhangt van andere dingen die eraan voorafgingen, toont aan dat ze niet onafhankelijk kunnen zijn. Ze kunnen onmogelijk hun eigen inherente essentie hebben. In slechts deze ene regel van het eten? het aanbieden van, we hebben zowel de methode- als de wijsheidskant van het boeddhistische pad.

Zo kunnen we op veel verschillende manieren bewust een aardbei eten. We kunnen onze geest gebruiken op manieren die vooruitgang op het spirituele pad bevorderen, in plaats van alleen maar te eten om te genieten van iets dat in een oogwenk verdwijnt. Onze levens zijn veel te kort en te kostbaar om ze op die manier door te brengen.

Eerbiedwaardige Thubten Chodron

Eerwaarde Chodron benadrukt de praktische toepassing van Boeddha's leringen in ons dagelijks leven en is bijzonder bekwaam in het uitleggen ervan op manieren die gemakkelijk te begrijpen en te beoefenen zijn door westerlingen. Ze staat bekend om haar warme, humoristische en heldere lessen. Ze werd in 1977 tot boeddhistische non gewijd door Kyabje Ling Rinpoche in Dharamsala, India, en in 1986 ontving ze bhikshuni (volledige) wijding in Taiwan. Lees haar volledige bio.

Meer over dit onderwerp