Bedwelmende middelen

Het had op die noodlottige dag duidelijk moeten zijn dat het gebruik van een bedwelmende drank op zijn best extreem dwaas zou zijn. Ik was tenslotte getuige geweest van de verwoesting die alcohol mijn eigen gezin had aangericht.

In plaats van de pijnlijke herinneringen aan mijn kindertijd op te roepen, mijn vader bewusteloos te zien liggen op de veranda van ons huis, of de vloer van de woonkamer als hij daadwerkelijk in huis kon komen, op zichzelf plassen, of na een nacht naar huis terugkeren van het drinken om mijn moeder, jongere broer en mezelf te slaan en te misbruiken, negeerde ik die veelzeggende herinneringen en gaf ik me over aan het drinken van alcohol.

Het was op zich een eenvoudige handeling, en een waar de meeste mensen niet lang over zouden nadenken. Voor de biologische zoon van een alcoholist zou het echter de voorbode zijn van dood en verderf. Na het nuttigen van een halve krat bier veranderde mijn anders zo vredige en aangename persoonlijkheid in een agressievere en grovere aard, tot op het punt dat ik provocerend werd. Het gevolg was dat ik, toen ik werd geconfronteerd met een jonge man die het beledigend vond dat ik in een dronken bui in een openbaar park was en dreigde de politie te dagvaarden om me te laten arresteren, kort met de persoon in discussie ging en hem vervolgens herhaaldelijk neerschoot totdat hij was dood. In mijn dronken en verwarde toestand was er geen rationeel denkproces aan het werk, niets dat op de voorgrond zou springen en zou zeggen: "Dit is vreselijk verkeerd. Je kunt geen leven nemen.” In plaats daarvan had ik binnen een paar korte irrationele minuten het glorieuze leven van een ander mens genomen. Deze gebeurtenissen vonden meer dan 33 jaar geleden plaats en als gevolg daarvan zit ik sindsdien in de gevangenis.

In de korte tijd die nodig was om de onherroepelijke daad van het nemen van een leven te plegen, heb ik ook mijn eigen leven in veel opzichten verbeurd. Op een ingewikkelde manier slaagde ik erin om verwoesting te brengen aan de families en vrienden van twee mensen. Ook mensen die geen rol speelden bij de feitelijke gebeurtenis werden slachtoffer.

Gedurende de vele jaren sinds die verschrikkelijke dag heb ik die gebeurtenissen keer op keer herbeleefd. En hoewel ik oprecht spijt heb, besef ik dat er niets is dat ik kan zeggen of doen dat mijn slachtoffer ooit weer tot leven zal brengen. Wat ik had moeten doen, had moeten gebeuren voordat ik ook maar één slok nam. Ik had moeten erkennen dat alcoholconsumptie tot tragedie kan en vaak leidt, en dienovereenkomstig moeten handelen. Ik had nooit moeten inslapen.

Als het vandaag wordt gevraagd, zou ik iedereen waarschuwen voor de gevaren van het drinken van alcohol. Dit zou voor iedereen vrij duidelijk moeten zijn, niet alleen in termen van gewone zaken als verkeersdoden, maar ook in het aantal mensen dat in gevangenissen en gevangenissen in het hele land wordt vastgehouden en die een aantal misdaden hebben begaan als gevolg van bedwelmende middelen. Er is geen manier om de gevaren sterk genoeg te onderstrepen!