Voor jezelf opkomen

Toen je sprak over een goede student zijn, zei je onder meer dat veel mensen zichzelf, anderen en de Dharma opgeven als het moeilijk wordt. Een ding dat ik echt leuk vind aan het boeddhisme, is de controle die je zegt te hebben. Karma stelt ons in staat te zeggen dat alles wat ons overkomt onze eigen verantwoordelijkheid is - goed of slecht, we hebben het onszelf aangedaan. Dat is moeilijk voor sommige mensen, heb ik ontdekt. Het voordeel ervan is echter enorm, omdat het ons de mogelijkheid geeft om te zeggen: “Ik vind het niet leuk wat ik doormaak; daarom zal ik mijn acties veranderen, zodat ik het resultaat krijg dat ik wil.” Dat is veel controle over het enige dat we daadwerkelijk kunnen controleren, en het verandert ons hele leven, onze omgeving en onze wereld.

Het hoofdstuk over de kwaliteiten van een goede student bracht aan het licht dat ik verschrikkelijke kwalificaties heb, maar dat geeft niet, want ik ben een nog slechtere boeddhist. Wat ik echter heb bedacht, is dat dat een goede zaak is. Als ik aan boeddhisten denk, zijn ze vredig, bedachtzaam, kalm en in staat om mediteren urenlang. Ik - ik heb gewelddadige neigingen, ik schiet uit mijn mond, ik ben snel zenuwachtig en ik heb de aandachtsspanne van een bij op Crack. Dat is echter goed, want ik heb zoveel potentieel voor verandering en ik heb een werkpad om dat te bereiken. Het is geweldig dat ik ben zoals ik ben, want als ik al de kwalificaties van een 'goede boeddhist' had, zou ik geen reden hebben om er een te worden. Het is vergelijkbaar met het nemen van een gelofte. Je zei dat als we de mogelijkheid hadden om ze perfect te houden, we ze niet zouden hoeven nemen. Ik ben duidelijk bezig mezelf te veranderen, maar het is met de zachtere houding waar je het over hebt. Ik ben tenslotte geen Buddha en ik leef in een cyclisch bestaan, dus er gaan dingen gebeuren en ik ga fouten maken. Dat is oké, vooral als ik van hen leer.

Je vroeg naar mijn ideeën over hoe de Dharma te gebruiken om de geest correct te herscholen . en heilzame emoties en welke meditaties daarbij helpen. Ten eerste - en dit is de grootste - voor mij is de meest nuttige oefening om te komen opdagen - om daar te zitten en te weten dat er een miljoen andere dingen zijn die ik liever zou doen, maar in plaats daarvan kom ik opdagen. Voor mij meditatie Is niet leuk; het is één lange litanie van verkeerd denken en destructieve emoties. Meditatie is niet leuk, maar wel nuttig. Als ik offers moet brengen om te verschijnen, ben ik de hele dag bewuster. Waarom? Omdat ik liever koffie drink, een sigaret rook of terug naar bed ga, maar in plaats daarvan ik mediteren. Als ik later op het punt sta iets te doen wat ik niet zou moeten doen, herinner ik me het vroege plezier dat ik opgaf om mediteren. Het is net als wanneer je voor het eerst de waarde van een dollar leert. Vroeger wilde je alleen maar snoep. Nu moet je beslissen of je snoep of eten wilt. Echt eten. Opnieuw meditatie is niet leuk, niet lief of kleurrijk, maar wel beter voor je gebit en het houdt je lichaam krachtig. Tijd is onze grootste troef, want meer kunnen we niet krijgen. Dus waar ik in investeer, welke doelen ik creëer, zijn de enige rendementen die ik kan verwachten. Dus wat heeft het voor zin om mezelf 's ochtends dertig minuten lang nutteloos plezier te ontzeggen als ik op dezelfde dag achttien uur lang ellende voor mezelf ga zaaien?

Ik heb nog steeds problemen met het doen van een dagelijkse oefening waartoe ik me niet verplicht voel. Maar ik kan het verschil zien, en anderen ook, als ik kom opdagen mediteren zonder enige andere motivatie dan te weten dat het mijzelf en anderen ten goede komt. Er is geen onmiddellijke uitbetaling. Ik heb de hoop op 'wowwy kazzowy'-ervaringen opgegeven. Omdat mijn praktijk daar niet over gaat, zit ik niet voor amusement, plezier of amusement. Ik weet nu al dat als dat mijn motivatie is, ik teleurgesteld zal zijn. Ik zit omdat ik weet dat het ons allemaal ten goede komt.

Ik weet dat ik in vorige levens heel hard heb gewerkt om alle voordelen te ontvangen die ik nu heb. Dus ik probeer dat te onthouden en dat als mijn motivatie te behouden, mezelf niet in de steek te willen laten, omdat ik het blijkbaar erg belangrijk vond om deze oefening in vorige levens voort te zetten en ik wil niet degene zijn die de bal laat vallen.

Ik, evenals de andere jongens in de boeddhistische groep hier, hebben sterke emoties en ervaringen gehad tijdens het doen van de meditaties bodhicitta, beginnend met gelijkmoedigheid. Hoe vaak ik het ook doe, het voelt elke keer als de eerste keer. “Mijn ergste vijand was ooit mijn moeder. Hoeveel ze toen van me hielden. Hoeveel ik van ze hield. Dit is verschrikkelijk - alle haat die ik voor hen, mijn eigen moeder, voel. Dat overkomt me elke keer weer, alsof het de eerste keer was dat ik me dat realiseerde. Het is altijd een krachtige emotie - een van ontzag bij het besef, een van droefheid over mijn gedachten en acties jegens mijn moeders, een van vreugde omdat ik iemand heb herontdekt die zo dicht bij me staat. Het is een echte mengelmoes van gevoelens en leidt bijna altijd tot opwekking bodhicitta. Je hoeft niet eens te weten wat bodhicitta is, je hebt gewoon van nature spijt van je daden en de wens om je vijand te helpen, omdat je ze als je moeder ziet en je zoveel spijt hebt van de schade die je ze hebt toegebracht dat je er alles aan zou doen om ze niet meer te laten lijden .