Vrienden kiezen

Eerwaarde Thubten Chodron: De boeddhistische leringen bevatten veel passages over het goed kiezen van onze vrienden en eigenschappen om naar te zoeken in vrienden. Ze waarschuwen dat een schadelijke vriend niet iemand met horens is, maar iemand die vriendelijk is en ons aardig vindt, maar die geen goede ethische waarden heeft. Ze willen dat we gelukkig zijn, maar de manier waarop ze geluk zien, is in termen van zintuiglijke genoegens, werelds succes en alles krijgen wat je kunt voor jezelf. Dus hoewel ze het goed bedoelen (op één niveau), als we dicht bij hen komen, zullen ze ons in problematische situaties en rampen leiden.

BF: Ik hou van wat je zei over het hebben van schadelijke vrienden. Ik heb mijn hele leven zulke vrienden gehad totdat ik in de gevangenis kwam en een bewuste poging begon te doen om om te gaan met mensen die op dezelfde lijn stonden als ik met betrekking tot doelen en principes. Ik schopte het altijd met de "leuke" mensen, de mooie mensen, de feestbeesten. Of om een ​​oude vriend uit de jaren '70 en '80 te citeren: 'de rijken en de doellozen'.

Hier in de gevangenis heb ik bijna mijn hele verblijf geprobeerd om van mezelf een beter mens te maken. Ik ga alleen om met mensen die om me geven en die willen dat ik gelukkig en succesvol ben en een beter mens word. Zelfs als je omgaat met goedbedoelende mensen, zullen ze je vaak verlammen. Ze zullen een barrière vormen voor waar je heen wilt. Hier in de gevangenis is het nog moeilijker omdat er zoveel mensen zijn die je naar beneden halen als je ze toelaat.

Ik wil de beste persoon zijn die ik kan zijn voor de rest van mijn leven. Een overweldigende meerderheid van de mensen met wie ik in de buurt ben geweest, zowel voor de gevangenis als hier in de gevangenis, geeft niet echt om mij, of wat ik zou moeten proberen te doen. Ze wilden/willen me altijd voor hun eigen gewin of vermaak, om zichzelf te rechtvaardigen, om mijn medewerking te winnen, of wat dan ook.

Er zijn maar heel weinig mensen die echt om mij geven als persoon en die willen dat ik de beste persoon ben die ik ooit kan zijn. De kleine kerngroep van vrienden en familie die ik nu heb, zijn mensen die er altijd zullen zijn. Ik zal ze begraven als ze voorbij zijn of ze zullen mij begraven als mijn tijd om is. Ze zijn levenslang.

Ik zie dat een deel van mijn vorige probleem met vrienden was dat ik te veel vertrouwen stelde in mensen die dat vertrouwen niet aankonden. Ik had verwacht dat ze meer zouden zijn dan ze zouden kunnen zijn. In sommige gevallen was het duidelijk mijn schuld dat ik mensen vertrouwde die gedoemd waren om aan mijn verwachtingen te voldoen. Veel van de mensen die ik vertrouwde waren dat vertrouwen niet waard vanwege hun persoonlijke situatie. Ik zie dat ik verantwoordelijkheid moet nemen voor die fouten.

Ik moest naar de gevangenis om twee zeer basale maar uiterst belangrijke feiten over het leven te achterhalen. De eerste is dat de kwaliteit van vriendschappen een miljoen, nee, een miljard keer belangrijker is dan de hoeveelheid vrienden. Eén echte vriend is meer waard dan een miljoen mooiweervrienden.

De tweede is die simpele waarheid dat vrienden de familie zijn die je mag kiezen. Ik dacht altijd dat omdat mensen mijn familie waren, ze de beste bedoelingen met mij hadden. Later realiseerde ik me dat dat niet per se waar was. Nu is mijn "familie" veranderd in de mensen die ik als mijn familie wil, mensen zonder bloedverwantschap maar met iets beters: liefde en respect. Ik denk dat mijn toekomst veel gelukkiger en bevredigender zal zijn vanwege het gezin dat ik voor mezelf heb gekozen. Ik denk dat ik een veel betere kans heb om mijn potentieel te vervullen. Ik denk dat ik een beter mens kan zijn voor andere mensen. Kinderachtig. Meer medelevend. Van meer service. Van positieve invloed. Ik hoop.