Keuze en veranderen

Je vroeg me wat ik begrijp van waarom ik de keuzes heb gemaakt die ik heb (ik neem aan dat je degene bedoelt die me in de gevangenis hebben gezet). U vroeg ook welke factoren deze keuzes hebben bepaald en welke dingen ik wil veranderen.

Ten eerste, de reden dat ik de keuzes heb gemaakt die ik heb, is dat ik een egoïstisch en egocentrisch individu ben geweest. Mijn gedachten en acties zijn altijd in beslag genomen door te doen waarvan ik denk dat het me op dat moment zal plezieren en mijn verlangens zal bevredigen.

Zelden heb ik nagedacht over hoe mijn daden of woorden anderen beïnvloeden. Ik sloot die gedachten en positieve emoties af die me ervan zouden weerhouden anderen pijn te doen. Ik begrijp nu dat dit het tegenovergestelde is van wat de Buddha onderwezen.

Toen ik opgroeide, was ik altijd bang voor anderen en erg zelfbewust om hen heen. Dit hielp me op zijn beurt niet om vertrouwensrelaties met anderen op te bouwen, en als ik me verraden voelde, zoals een vriendin die het uitmaakte of mijn moeder die mijn stiefvader of mijn echte vader achterliet en nooit pogingen deed om mij te leren kennen, versterkten dit mijn wantrouwen van anderen en duwde me verder weg van mensen. Uiteindelijk begon ik anderen tot slachtoffer te maken, ze alleen als objecten te zien.

Mijn denkprocessen op dit moment en tot vorig jaar gingen hand in hand met mijn acties. Ik zou mensen in mijn gedachten ontmenselijken en dit vergemakkelijkte het ongepaste gedrag en de misdaden. Dit is de laatste 41 van mijn 42 jaar op aarde zo doorgegaan en waarschijnlijk daarvoor.

Dat is mijn begrip en enkele van de conditionerende factoren die tot mijn keuzes hebben geleid.

Wat wil ik veranderen? Ik wil mijn niet-compassie inruilen voor compassie voor anderen. Ik wil van mensen houden om wie ze zijn, en ik wil ze helpen gelukkig te zijn. Ik wil de belichaming zijn van het boeddhistische gezegde: "Alle lijden komt voort uit het koesteren van jezelf en al het geluk komt voort uit het koesteren van anderen."

Er is niets dat ik in mijn leven heb gedaan dat me blijvend geluk heeft gebracht, en heel weinig dingen die ik heb gedaan om anderen wat geluk te brengen, en eerlijk gezegd, Chodron, ben ik ziek van mezelf.

Het afgelopen jaar heb ik een jaar geleden in eenzame opsluiting doorgebracht in een intensieve beheerseenheid voor een ontsnapping uit de gevangenis. Sinds die tijd heb ik geprobeerd mijn hart voor anderen te openen en mijn denken en fantasieën (seksueel type) te veranderen in die van mededogen en liefde. Tot afgelopen week was ik erg emotioneel, huilde veel, voelde grote schaamte en schuldgevoelens en wroeging voor mijn slachtoffers, vrienden en familie die ik heb geschaad met mijn acties. Ik had ook veel depressies en sommige boosheid.

My meditatie ging van 60 naar 90 minuten per dag naar nul in de afgelopen zes maanden, en ik begon mezelf te haten. Sinds kort ben ik echter gaan begrijpen dat mijn gedachten en acties alleen zullen veranderen als ik de acties oefen en denk aan de gedachten waarnaar ik wil veranderen. Het is interessant dat ik anderen heb geleerd hoe ze schadelijke acties kunnen veranderen door hun manier van denken te veranderen door middel van cognitieve herstructurering, maar ik heb de informatie zelf nooit geïnternaliseerd.

De afgelopen week heb ik gemediteerd op mijn bal van licht, stralen van vrede naar mezelf gestuurd en mijn vrede is teruggekeerd. Ik voel me hoopvol en heb nu ook een gevoel van richting. Ik heb iets nieuws ervaren in mijn meditatie. Terwijl ik elke keer dat ik inademde vrede in me voelde stromen, voelde ik vrede naar mijn omgeving stromen - alsof ik anderen vrede gaf. Dat is nieuw voor mij. Wat vind je daarvan?

Mijn richting is nu om op het pad te blijven, om te leren mijn denken te richten op positieve emoties en passende acties, om anderen de hand te reiken en mededogen met hen te leren hebben.