Stroom

Ik werd boos wakker vandaag.

Mijn zenuwen voelen zo gespannen als pianosnaar en ik wil schreeuwen!

Ik word moe van de mannen hier in de gevangenis te horen praten over hun verschillende lichaam delen en wat ze ermee gaan doen aan iedereen die er het dichtst bij komt. Ik ben het beu om 20-jarige betweters te horen praten over alle overvallen die ze gaan plegen als ze eenmaal zijn vrijgelaten.

Ik ben het beu om het harde geluid te horen van celdeuren die dichtslaan en trillen als de lokale 204 die over de rails komt. Bovenal ben ik het beu mezelf te horen kreunen van zelfmedelijden.

Jaren geleden, tijdens een van mijn korte ontmoetingen in een afkickcentrum, ontmoette ik een dame met wie ik me nooit kon identificeren. Ze vertelde me: "Als je niet kunt rennen en niet kunt vechten, moet je stromen." Dat gezegde is me al jaren bijgebleven. Ik weet niet waar ze het vandaan heeft, maar het blijft door mijn hoofd spoken.

Ik kan niet rennen, in ieder geval niet meer dan zes stappen in welke richting dan ook. ik kan niet vechten; Ik ben jaren geleden gestopt met het slopen van betonnen muren. Dus ik denk dat ik net zo goed kan proberen te stromen. Verdorie, niets anders lijkt te werken.

Hoe ga ik stromen? Ik vraag mezelf af. De laatste tijd ben ik aan het lezen Werken met Anger. Er staat: “Voordat we onze kunnen transformeren of elimineren boosheid, we moeten het kunnen identificeren. Nou, ik heb zeker vastgesteld dat ik boos ben.

Alles om me heen maakt me boos.

Hé, wacht even. Niemand kan me ooit boos maken. Ik kies ervoor om op de een of andere manier te reageren, en ik kies ervoor om boos te zijn.

Nu de schuld is verholpen, stoof ik er nog even over. Ik realiseer me dat ik er niet van hou om boos te blijven, vooral als ik daar de oorzaak van ben boosheid. Ik moet mijn boosheid en ontspan. Dit doet me denken aan wat de grote Indiase wijze Shantideva zei:

Waarom ergens ontevreden over zijn als het verholpen kan worden?
Wat heeft het voor zin om ontevreden te zijn over iets als het niet verholpen kan worden?

Dus ik denk dat deze situatie verholpen kan worden omdat ik degene ben die mijn veroorzaakt boosheid. Met die gedachte pak ik een pen en begin te schrijven. Voor ik het weet, mijn boosheid is verdwenen en ik geniet ervan.

Er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht. Ik heb een manier gevonden om te stromen - het zit in de stroom van mijn pen.