Tegengif tegen de gewoonte om te klagen

Kopen van Shambhala or Amazone

Genoemd in Spiritualiteit en praktijk

Sommigen van ons merken dat we ons vaak overgeven aan ons 'favoriete' tijdverdrijf: klagen. Het is niet bepaald onze favoriete bezigheid, omdat het ons ellendiger maakt, maar het is zeker een activiteit die we vaak doen. We zien wat we doen niet altijd als klagen; in feite denken we vaak dat we gewoon de waarheid over de wereld vertellen. Maar als we goed kijken, zijn we genoodzaakt te erkennen dat onze ellendige uitspraken meestal klachten zijn. Wat is klagen? Eén woordenboek definieert het als „een uiting van pijn, ontevredenheid of wrok”. Ik zou eraan willen toevoegen dat het een uiting van afkeer, verwijt of oordeel is waar we herhaaldelijk over zeuren...

Voor boeddhistische beoefenaars fungeren verschillende meditaties als gezond tegengif tegen de gewoonte om te klagen. Mediteren op vergankelijkheid is een goed begin. Als we zien dat alles van voorbijgaande aard is, kunnen we onze prioriteiten op een verstandige manier bepalen en bepalen wat belangrijk is in het leven. Het wordt duidelijk dat de kleine dingen waarover we klagen op de lange termijn niet belangrijk zijn, en we laten ze gaan.

Mediteren op mededogen is ook nuttig. Wanneer onze geest doordrenkt is met mededogen, zien we anderen niet als vijanden of als obstakels voor ons geluk. In plaats daarvan zien we dat ze schadelijke acties ondernemen omdat ze gelukkig willen zijn, maar niet de juiste methode kennen om geluk te bereiken. Ze zijn in feite net als wij: onvolmaakte, beperkte bewuste wezens die geluk willen en niet lijden. Zo kunnen we ze accepteren zoals ze zijn en ernaar streven om er in de toekomst profijt van te hebben. We zien dat ons eigen geluk, in vergelijking met de problematische situaties die anderen ervaren, niet zo belangrijk is. Daarom zijn we in staat om anderen met begrip en vriendelijkheid te bekijken, en elke neiging om over hen te klagen, hen de schuld te geven of hen te veroordelen, verdampt.

Mediteren over de aard van het cyclische bestaan ​​is een ander tegengif. Aangezien wij en anderen onder de invloed van onwetendheid zijn, boosheid en vastklampende bijlage, laten we idealistische visies dat dingen op een bepaalde manier zouden moeten zijn, varen. Zoals een vriend tegen me zegt als ik gedachteloos klaag: "Dit is een cyclisch bestaan. Wat verwacht je?" Ik veronderstel dat ik op dat moment perfectie verwachtte, dat wil zeggen dat alles zou moeten gebeuren zoals ik het wil. Het onderzoeken van de aard van het cyclische bestaan ​​bevrijdt ons van zulk onrealistisch denken en van het geklaag dat het oproept.

In zijn Gids voor de Bodhisattva's manier van leven, adviseert Shantideva: “Als iets kan worden veranderd, werk er dan aan om het te veranderen. Als het niet kan, waarom zou je je dan zorgen maken, overstuur zijn of klagen?” Laten we dit wijze advies niet vergeten als de drang zich voordoet om te klagen.