Vastbesloten om vrij te zijn

Ik merk dat ik met een swami praat, a monnik, en een boeddhistische non. Ik wil hier wat humor in zien, er moet een grap zijn die je kunt vertellen, maar echt, ik voel me een beetje onrustig. Goed onrustig. Onrustig op die manier voel je je wanneer je misschien een beetje neerslachtig bent, maar dan sluipt er hoop in …

Hier zijn drie echte mensen, die hun leven hebben toegewijd aan paden van verzaking. Bhikshuni Thubten Chodron, een bescheiden, duidelijke en nieuwsgierige boeddhistische non, Swami Radhananda, onze zachtaardige krachtpatser van een columnist, en broeder Wayne Teasdale, een interessante mix van christelijke monnik/sanyasi baant zich een weg als stedelijke mysticus.

Ik verzamel ze om een ​​aantal mythes te verdrijven verzaking, om te herdefiniëren verzaking voor moderne beoefenaars. Wie is er niet nieuwsgierig naar de levensstijl van een monnik? Wie heeft er niet willen vragen, hoe is het voor hen? en hoe kunnen wij, die nog niet helemaal klaar zijn voor het leven als swami, toch oefenen? verzaking?

De verzakers komen uit drie heel verschillende tradities, maar ze delen een essentiële waarheid. Wat me opvalt is hoezeer ze geïnspireerd zijn door hun eigen leraren, en hoe de toewijding aan het spirituele leven als een dienst aan anderen, een manier om iets terug te geven. Verzakers hebben een rol die verder gaat dan hun eigen evolutie, ze fungeren als symbolen van de mogelijkheid in spiritueel opzicht aspiratie en intentie. Hun verzaking betekent niet dat ze zich van het leven hebben afgekeerd, maar dat ze zich volledig inzetten voor hun ware verantwoordelijkheden jegens de wereld.

Ik begin door er meteen in te springen en te vragen: Hoe noemen we dit? verzaking?

Broeder Wayne Teasdale: Het is echt de verzaking van, of vrijheid van, wat we in de christelijke traditie het valse zelf, het egoïstische bewustzijn of de zelfkoesterende houding zouden noemen. In de aanloop naar dat, als een kloosterlijk, Er is verzaking van enkele van de gebruikelijke geneugten en geneugten van dit leven, waaronder het bezitten van eigendom en het hebben van een gezin en dergelijke zaken. Maar dat is nog maar het begin van verzaking.

Swami Radhananda: Voor mij, verzaking ergens naartoe gaat. Als verzaker heb ik een keuze gemaakt waar ik mijn energie in wil steken en hoe ik mijn leven wil leiden. Het is de leringen kennen en dan de kans hebben om ze met andere mensen te delen. Hoe duidelijker ik word op dit pad, hoe meer er wegvalt. Ik neem ook alleen mee wat ik nodig heb. Ik laat los, maar tegelijkertijd komen er andere dingen in me op. Dus het is in sommige opzichten een echte contradictie. dat weet ik gewoon met verzaking mijn leven is uitgebreid en mijn visie ook. Het is een dynamisch proces van bewustzijnsontwikkeling. Toen ik nam sanya's, begon ik te begrijpen dat er veel meer aan de hand was verzaking dan dingen los te laten. Het is een toewijding om het leven onder ogen te zien en vooruit te gaan.

Bhikshuni Thubten Chodron: Het is een vastberadenheid om vrij te zijn uit het cyclische bestaan ​​met al zijn onbevredigende voorwaardenEn een aspiratie om bevrijding of volledige verlichting te bereiken. Vanuit een boeddhistisch perspectief doen we afstand van lijden en de oorzaken van lijden. Ik zou op een boeddhistische manier willen voorstellen, in plaats van de term "verzaking”, noemen we het een vastberadenheid om vrij te zijn. "verzaking'heeft vaak zo'n negatieve connotatie, maar het is eigenlijk een heel vrolijk spiritueel' aspiratie.

Clea McDougall: Niet iedereen kan het aan geloften of wijden ons leven aan verzaking. Wat zijn enkele praktische manieren waarop gewone mensen kunnen oefenen? verzaking?

Bhikshuni Thubten Chodron: Het eerste is om iemands levensstijl te vereenvoudigen. Zelfs verzaking is een innerlijke houding, het moet tot uiting komen in hoe we leven. Hoe drukken we de uit verzaking egoïsme in onze levensstijl? Eenvoudiger leven en niet meer consumeren dan ons eerlijke deel van de hulpbronnen van de wereld. Door onze impact op het milieu en andere wezens te zien, worden we bewuster en verminderen we ons verbruik, hergebruiken we wat we hebben en recyclen we.

Swami Radhananda: Op een subtieler niveau kunnen mensen ook afstand doen van de beelden die ze hebben van mensen die dicht bij hen staan ​​of mensen die ze ontmoeten, door het oordeel op te schorten. Hierdoor kunnen mensen veranderen en komt hun volheid naar voren. Vaak zijn mensen gehecht aan hun ideeën en concepten. Hier in BC deze zomer, met de bosbranden, hebben mensen zich moeten afvragen: "Wat ga ik meenemen?" toen ze uit hun huizen werden geëvacueerd. De gemeenschap is echt sterk geworden in het helpen van elkaar. Dingen zijn niet zo belangrijk. Compassie en zorg staan ​​centraal. Soms vragen het leven en Moeder Natuur dat van mensen.

Broeder Wayne Teasdale: We kunnen heel, heel toegewijd, gedisciplineerd en regelmatig oefenen. Graag willen meditatie. Een beoefening van mindfulness in elk moment. I denk verzaking is een oefening in het ontmoeten van mensen. Het is gewoon om ze te accepteren. Je accepteert hun acties niet, maar je accepteert ze als persoon. Door constant mensen te evalueren, is het een vermindering van de ander. Dus in plaats van je bezig te houden met het kleineren van de ander, accepteer je ze gewoon als jezelf en oordeel je niet over waar ze zijn en wees er gewoon, aanwezig voor hen. En weet je, als ze iets nodig hebben in termen van inzicht of aanmoediging of liefde en acceptatie, dan zullen ze daar om vragen. Dus ik denk dat dat een positieve manier is om te oefenen verzaking in menselijke relaties.

De deelnemers

Broeder Wayne Teasdale is een leek monnik, auteur en docent. In 1986 beantwoordde hij een oproep van zijn goede vriend en leraar, pater Bede Griffiths, de Engelse benedictijn monnik die pionierde in het interreligieuze denken en de praktijk. Broeder Wayne reisde naar de ashram van Griffith in India en werd ingewijd als een christelijke sanyasi. Volgens de inwijding hij sprak de wens uit om in de ashram te blijven, maar Griffiths moedigde hem aan om naar huis terug te keren. 'Je bent nodig in Amerika, niet hier in India,' zei Griffiths. “De echte uitdaging voor jou is om een monnik in de wereld, een sanyasi die midden in de samenleving leeft, in het hart van de dingen.”

Broeder Wayne heeft de raad van zijn leraar opgevolgd door een mystiek pad te volgen terwijl hij zijn brood verdiende en werkte voor sociale rechtvaardigheid. Broeder Wayne, die actief de raakvlakken zoekt tussen spirituele tradities, is een beheerder van het Parlement van de Wereldreligies en een lid van de klooster- Interreligieuze dialoog. Hij doceert over de hele wereld en woont momenteel bij de Catholic Theological Union in Chicago.

De boeken van broeder Wayne omvatten: Het mystieke hart(2001) A Monnik in de wereld: het heilige vinden in het dagelijks leven (2002), en Bede Griffiths: een inleiding tot zijn interspirituele denken (2003).

Bhikshuni Thubten Chodron bracht het grootste deel van haar vroege leven door in de buurt van Los Angeles, waar ze studeerde en werkte als lerares op school voordat ze haar leven wijdde aan de boeddhistische leer. Haar eerste contact met het boeddhisme inspireerde haar om de uitdagingen van haar dagelijks leven aan te gaan. “Hoe meer ik onderzocht wat de Buddha zei,” zegt ze, “hoe meer ik ontdekte dat het overeenkwam met mijn levenservaringen.” Na vele jaren van studie ontving Chodron in 986 de volledige wijding tot non.

Chodron heeft gewoond en lesgegeven in Azië, Europa, Latijns-Amerika en Israël en is nu gevestigd in Idaho terwijl ze op zoek is naar een locatie voor een toekomstig studiecentrum, Sravasti Abbey. De abdij zal een spirituele gemeenschap zijn waar kloosterlingen en degenen die zich voorbereiden op de wijding, mannelijk en vrouwelijk, kunnen oefenen volgens de Tibetaans-boeddhistische traditie. Chodron is een groot voorstander van het monnikendom als een pad van bevrijding en onbaatzuchtige dienstbaarheid. 'Er is veel vreugde in het geordende leven', legt ze uit, 'en het komt door eerlijk naar onze eigen toestand en naar ons potentieel te kijken. We moeten ons inzetten om dieper te gaan en de vele lagen van hypocrisie weg te pellen, vastklampen en angst in onszelf. We worden uitgedaagd om in de lege ruimte te springen en ons geloof te leven en aspiratie. '

De boeken van Bhikshuni Thubten Chodron omvatten: Open hart, duidelijke geest (1990) Boeddhisme voor beginners (2001), en Werken met Anger (2001). Bezoek deze websites voor informatie over haar leringen, publicaties en projecten:
www.thubtenchodron.org en www.sravastiabbey.org.

Swami Radhananda is een yogini, beklimming columnist en geestelijk leidsman van de Yasodhara Ashram in Kootenay Bay, BC. Ze heeft haar ontmoet spirituele leraar, Swami Sivananda Radha, in 1977. “Destijds”, zegt ze, “worstelde ik met een onderliggend gevoel van afwezigheid in mijn leven. Ik was getrouwd, had twee kinderen en een carrière, maar er ontbrak nog iets.” Swami Radha's leringen raakten haar onmiddellijk. “Ze sprak over het doel van het leven en hoe je het leven volledig kunt leven. Ze sprak over het brengen van kwaliteit en licht in elk aspect van ons leven.” Gedurende vele jaren leefde Radhananda als huishoudyogi en integreerde ze de filosofie en praktijken van yoga in haar werk als moeder, leraar en onderwijsconsulent. Ze werd president van de Yasodhara Ashram in 1993 en werd kort daarna ingewijd in de orde van sanyas. Als swami was haar grootste zorg het toegankelijk maken van de yogalessen voor alledaagse beoefenaars, met name jongeren.

Tegenwoordig wijdt Radhananda haar tijd aan het schrijven, lesgeven en ondersteunen van een wijdverbreide gemeenschap van studenten en docenten bij het bereiken van hun potentieel door middel van zelfreflectie en de studie van yoga.

Radhananda heeft recentelijk een video en cd gepubliceerd die studenten staande instrueert meditatie, De aanroeping van het goddelijke licht (2003). Voor meer informatie over Swami Radhananda en Yasodhara Ashram, bezoek de website op: www.yasodhara.org.